Οι σημερινές έμμεσες δημοκρατίες διαφέρουν σημαντικά από την άμεση δημοκρατία που γεννήθηκε στην αρχαία Ελλάδα και μεσουράνησε πριν από 2500 χρόνια στην Αθήνα. Τότε, την εξουσία ασκούσαν οι ίδιοι οι πολίτες. Σήμερα, την εξουσία ασκούν οι αντιπρόσωποι των πολιτών. Οι σημερινές δημοκρατίες βρίσκονται σε κρίση. Η κρίση αυτή οφείλεται σε παραβάσεις θεσμικών, ηθικών και φυσικών αρχών· οφείλεται στην αύξηση της κοινωνικής εντροπίας· οφείλεται στην αλλοτρίωση των πολιτών από την «αμεταβίβαστη» εξουσία τους. Η αντιμετώπιση της κρίσης προϋποθέτει την ύπαρξη ουσιαστικής εξουσίας στους πολίτες, που διασφαλίζεται με τη διεύρυνση της δημοκρατίας προς αμεσότερες μορφές της. Στην εποχή της πληροφορίας και της τηλεδράσης, που έχει ήδη αρχίσει, η διεύρυνση της δημοκρατίας παύει να είναι ένα ανέφικτο στην πράξη όραμα. Χάρη στην τεχνολογία των τηλεπικοινωνιών και της πληροφορικής, η διεύρυνση μπορεί να γίνει πραγματικότητα με λειτουργικά και οικονομικά πλεονεκτήματα· μπορεί να γίνει ελπίδα για την αντιμετώπιση των κινδύνων από την επερχόμενη παγκοσμιοποίηση.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]