Το ωραίο αυτό έργο του Άγγλου Λουΐς Κάρρολ γράφτηκε με σκοπό να διασκεδάσει ένα μικρό κοριτσάκι, την Αλίκη. Είναι ένα παιγνίδισμα της φαντασίας, ένα κάτι σαν παραμύθι και σαν όνειρο.

Η υπόθεση του έργου είναι η εξής: Μια ζεστή καλοκαιριάτικη μέρα, στην όχθη ενός ποταμού, ήταν ξαπλωμένο και ρέμβαζε ένα κοριτσάκι, η Αλίκη, ενώ δίπλα της η μεγαλύτερη αδελφή της διάβαζε κάποιο βιβλίο.

Σε μια στιγμή... σηκώθηκε να ξεμουδιάσει. Ήθελε να μαζέψει μαργαρίτες. Εκεί που μάζευε τα λουλούδια βλέπει έκπληκτη ένα κουνέλι, ντυμένο σαν αριστοκράτης κύριος, να περπατάει βιαστικά όρθιο, στα δυο πόδια!

Η Αλίκη αποφάσισε να το παρακολουθήσει... Ώσπου το είδε να χάνεται μέσα σε μια τρύπα. Αλλά και εκεί θέλησε να το ακολουθήσει. Μόλις όμως πέρασε στην τρύπα, αισθάνθηκε να πέφτει στο κενό, ώσπου κάποτε προσγειώθηκε! Χάρις στα πολλά ξεραμένα φύλλα που σκέπαζαν εκεί το μέρος, η Αλίκη δεν έπαθε τίποτα από το πέσιμο. Παρακολουθώντας πάντα το κουνέλι, το είδε να μπαίνει στο διάδρομο ενός σπιτιού. Το ακολουθεί από κοντά. Όλες οι πόρτες όμως που οδηγούσαν από το διάδρομο στα διάφορα δωμάτια, ήταν καλά κλειδωμένες...

Τη στιγμή που η Αλίκη άρχισε ν` απελπίζεται βλέπει πάνω σ` ένα τραπεζάκι κάποιο χρυσό κλειδί. Δοκίμασε μ` αυτό ν` ανοίξει, αλλά δεν ταίριαζε παρά σε μια πόρτα τόσο μικρή, όμως, που ήταν αδύνατο να χωρέσει για να περάσει. Κείνη την ώρα σκεφτόταν πως θα ήταν ευτυχισμένη αν μπορούσε να μικραίνει και να μεγαλώνει κατά βούληση.

Και, ω του θαύματος! Εκεί δίπλα της, ένα μπουκαλάκι, με την επιγραφή "ΠΙΕ ΜΕ" περιείχε κάποιο μαγικό ποτό. Όταν η Αλίκη δοκίμασε το ποτό, αισθάνθηκε τον εαυτό της να... κλείνει σαν τηλεσκόπιο. Έγινε μικροσκοπική 25 πόντους και χώρεσε στην πορτούλα!...

Τότε όμως θυμήθηκε ότι είχε αφήσει πάνω στο τραπέζι το χρυσό κλειδάκι και γύρισε να το πάρει. Αλλά είχε γίνει τόσο μικρή που δεν έφθανε να το πιάσει. Πάλι σκέφτηκε ότι θα ήταν ευτυχισμένη αν θα της ήταν δυνατό να μεγαλώσει, να γίνει όπως ήταν. Απελπισμένη έχυνε άφθονα δάκρυα, όταν δίπλα της παρατήρησε ένα πραγματάκι που έγραφε πάνω "ΦΑΓΕ ΜΕ". Και, ω του θαύματος! Όταν το έφαγε άρχισε να μεγαλώνει. Έγινε ένα μέτρο και ογδόντα πόντους...

Οι περιπέτειες συνεχίζονται και η Αλίκη άλλοτε μικραίνει και άλλοτε μεγαλώνει.

Στο τέλος, από μια σειρά σπαρταριστά επεισόδια που συμβαίνουν στην περίεργη αυτή χώρα, στη "Χώρα των Θαυμάτων", η Αλίκη καταλήγει κατηγορούμενη μπροστά σε ένα δικαστήριο, όπου δικαστές και ένορκοι είναι... τραπουλόχαρτα! Σε μια στιγμή ακούει την απόφαση του δικαστηρίου! "Κόψτε της το κεφάλι!"

Αλλά η αδελφή της, που διάβαζε καθισμένη δίπλα της, όπως είπαμε, την ακούει να παραμιλάει από τον εφιάλτη και της φωνάζει!
- Αλίκη, ξύπνα Αλίκη!...

Όλη αυτή η ιστορία, όλο το ταξίδι στη χώρα των θαυμάτων, δεν ήταν παρά ένα περίεργο όνειρο!...