Σε μία εποχή που οι δυνάμεις του αθεϊσμού αγωνίστηκαν να πατάξουν εις τέλος την ορθοδοξία και να κλονίσουν την πίστη στον μόνο αληθινό Θεό, η αγία Ελισάβετ, με τη ζωή και το μαρτυρικό της τέλος, ήλθε να ενίσχυση το φρόνημα των χριστιανών, αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι τίποτα δεν δύναται να χωρίση τον άνθρωπο από την αγάπη του Χριστού.
Ο βίος της αγίας Ελισάβετ πραγματικά λειτουργεί μέσα μας ως μία κρίσις. Βυθισμένοι όλοι μας στις αλλεπάλληλες μέριμνες της μικρής μας καθημερινότητας, πολλές φορές φθάνουμε να πιστεύουμε ότι ολοκληρωτική προσφορά μας στον Θεό είναι κάτι το αδύνατο στα πλαίσια των συνθηκών της ζωής μας. Η αγία όμως, με το θαυμαστό παράδειγμά της, μας απέδειξε ότι σε όσους αγαπούν αληθινά τον Θεό `πάντα συνεργεί εις αγαθόν`.
Μέλος βασιλικής οικογένειας, η αγία Ελισάβετ μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον όπου και τα πλέον μεγαλεπήβολα όνειρα μπορούσαν εύκολα να πραγματοποιηθούν. Πλούτος και δόξα στον μέγιστο βαθμό ήταν γι` αυτήν η απλή καθημερινή της πραγματικότητα. Η βασιλική όμως ζωή των ανακτόρων και οι σοβαρότατες ευθύνες της θέσεώς της αυτής δεν μπόρεσαν καθόλου να την εμποδίσουν από το να είναι ένας άνθρωπος που χαρακτηριζόταν από βαθειά θρησκευτικότητα, λεπτότατη ευαισθησία και μία ακόρεστη δίψα για προσφορά στον συνάνθρωπό της. Αυτά ακριβώς τα ιδιώματα του χαρακτήρος της έγιναν στη συνέχεια η `αγαθή γη` για να δεχθή τον σπόρο της ορθόδοξης αλήθειας, διότι μέχρι τότε ανήκε ακόμη στον προτεσταντισμό.
Όταν αργότερα η θεία Πρόνοια την οδήγησε να εισέλθη στην ορθοδοξία, αυτή η αγάπη της προς τον Θεό και τον πλησίον εκφράσθηκαν κατά τρόπο πραγματικά θαυμαστό, με αποκορύφωμα την εκούσια θυσία της, η οποία την κατέστησε πλέον μέλος του χορού των αγίων μαρτύρων στην αιώνια βασιλεία των ουρανών. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]