Σε τι συνίσταται η θρυλούμενη «κοινωνία της γνώσης και των πληροφοριών»; Τι είδους μεταβολές επιφέρει στις οικονομικές διαδικασίες, στην εκπαίδευση, την οικοδόμηση της ανθρώπινης υποκειμενικότητας, την πολιτική αντιπροσώπευση; Η Αβέβαιη «κοινωνία της γνώσης» αναλύει το πώς, στη δύση του εικοστού αιώνα, η κυρίαρχη ιδεολογία σταμάτησε να ομιλεί για «κοινωνία της οργανωμένης εργασίας» στο πλαίσιο του κοινωνικού κράτους και το πώς, χάρη στις νέες επικοινωνιακές τεχνολογίες, επιβάλλει ένα ιδεολογικό υποκατάστατο, τη μεταβιομηχανική «κοινωνία της γνώσης». Πίσω από την πολυσημία του όρου αυτού, προβάλλει μία αντίληψη τεχνολογικής αιτιοκρατίας, που συνοδεύεται από σκληρό οικονομισμό και τεχνοκρατική προσέγγιση της πραγματικότητας. Η περίφημη «κοινωνία της γνώσης», όμως, παραμένει καπιταλιστική, συνεπώς η προσφυγή στην κριτική της πολιτικής οικονομίας εξακολουθεί να είναι επιβεβλημένη. Ζητούμενο είναι η οικοδόμηση μίας αυθεντικής «κοινωνίας της γνώσης», που θα σταθεί απέναντι στο υπάρχον πλέγμα των σχέσεων κυριαρχίας. Μίας κοινωνίας που θα χρησιμοποιεί τη γνώση και τα τεχνικά μέσα για την προαγωγή ασφαλούς κοινωνικής αναπαραγωγής της ανθρωπότητας, με αξιοπρέπεια για όλα τα μέλη της, παρόντα και μέλλοντα, με δικαιοσύνη, ειρήνη και οικολογική ασφάλεια. Η Αβέβαιη «κοινωνία της γνώσης» πραγματεύεται τις αρχές της καλής εκπαίδευσης, που πρέπει να συνοδεύουν αυτό το όραμα. Έτσι, το βιβλίο συζητά τόσο το πώς είναι δυνατόν να συμβιώσουν οι άνθρωποι με όρους που να προάγουν ίσες δυνατότητες για απόλαυση της προσωπικής και της συλλογικής αυτονομίας τους, όσο και το πώς πρέπει να οργανωθούν οι μορφωτικοί μηχανισμοί για την κατανόηση της πολυπλοκότητας της ανθρώπινης παρουσίας και δράσης, με στόχο την καλλιέργεια των θεωρητικών, πρακτικών και αισθητικών δυνάμεων των ανθρώπων. Η αυξανόμενη διεθνής αλληλεξάρτηση των χωρών και των ανθρώπινων πεπρωμένων δεν μπορεί παρά να καθιστά το πρίσμα αυτής της συζήτησης κοσμοπολιτικό.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]