Η μελέτη αυτή εξετάζει τον ρόλο που παίζει η μουσική στην ποιητική θεωρία και πρακτική του Γιώργου Σεφέρη: τα στοιχεία εκείνα που αναδεικνύουν την ποιητική του ως μια ιδιαίτερη και ταυτόχρονα αντιπροσωπευτική περίπτωση "μοντερνιστικής" "μουσικής ποιητικής".

[...] Η δομή του βιβλίου: H μελέτη αυτή χωρίζεται σε τρία μέρη. Το πρώτο μέρος εξετάζει το ρόλο πού έπαιζε το μουσικό περιβάλλον στον τρόπο με τον οποίο o Σεφέρης αντιλαμβανόταν τα χαρακτηριστικά και τη λειτουργία του ακροατή της ποίησης και της μουσικής. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στη μουσική εμπειρία του Σεφέρη και στο πώς τα μουσικά κριτήρια του διαμορφώθηκαν παράλληλα με τη μοντερνιστική του στροφή.

Το δεύτερο μέρος αναλύει τη σχέση της ποίησης με τη μουσική όπως αυτή παρουσιάζεται στα πεζά κείμενα του Σεφέρη, κυρίως στις "Δοκιμές". Στο κέντρο της ανάλυσης βρίσκεται o ορισμός πού έδωσε της "μουσικής του στίχου" - μια μοναδική περίπτωση στα κείμενα του, πού μας προσφέρει τη δυνατότητα να ξεδιπλώσουμε το πλέγμα των εννοιών με τις όποιες ή "μουσική του στίχου" είναι άρρηκτα συνδεδεμένη. Στο μέρος αυτό δεν περιλαμβάνονται αναφορές στα ποιήματα του Σεφέρη: στόχος είναι να εξεταστεί ή δυναμική της ποιητικής του θεωρίας καθ` εαυτήν, και όχι ως αντανάκλαση ή δικαίωση της στάσης του και της εμπειρίας του ως ποιητή.

Τέλος, το τρίτο μέρος μελετά τον ρόλο πού παίζει ή μουσική στην ποίηση του Σεφέρη: αρχικά, την ακουστική εικονοποιία των ποιημάτων του και στη συνέχεια, την ίδια τη "μουσική του στίχου" του. Εδώ θα εξεταστούν μερικά από τα πιο γνωστά και αναλυμένα ποιήματα του Σεφέρη, όπως ο "Νιζίνσκι" και η "Ελένη", άλλα και μερικά από τα λιγότερο αναλυμένα, όπως κάποια από τα "Τρία κρυφά ποιήματα". Στην πραγματικότητα, το τελευταίο αυτό μέρος εξετάζει τη σχέση ανάμεσα στην ποιητική θεωρία και πρακτική του Σεφέρη, και διερευνά κατά πόσο ή "μουσική" θεωρία του, όπως εξετάστηκε στο Β` μέρος, μπορεί να προσφέρει μια νέα οπτική του ποιητικού του έργου, άλλα και καινούργια εργαλεία ποιητικής ανάλυσης γενικότερα.

(από την εισαγωγή του βιβλίου)