- `Μη σε παίρνει από κάτω, Στέλιο - έτσι είναι η ζωή: ασανσέρ. Μια είσαι στο υπόγειο και μια στο ρετιρέ`.
- `Έτσι είπε;`
- `Ναι. Χάλια μεταφορά, αλλά γέλασα. Μακάρι να `χει δίκιο, σκέφτηκα, γιατί δε μ` αρέσουν καθόλου τα υπόγεια`.
- `Ασανσέρ, ε;... Απ` το σκοτάδι στο φως... Ο ένας ν` ανεβαίνει κι ο άλλος να κατεβαίνει...`
- `Και αδράνεια... Ασφυξία`.
- `Δε σ` αρέσουν τα ασανσέρ, ε;`
- `Πλάκα μου κάνεις; Όχι βέβαια!`
- `Και τότε, τι κάνουμε εδώ μέσα;`
Γέλια.
- `Άλλο αυτό, ρε Χριστίνα. Εδώ είμαστε μαζί!`
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
