Με τα δεκάξι του χρόνια σαν μοναδικό εφόδιο, ο Βιργίλ θέλει τώρα πια να ζήσει τη ζωή του φωναχτά και να πάψει να την ψιθυρίζει μέσα στους διαδρόμους του, σχολείου. Κρύβει ένα λουλούδι στην καρδιά του, ένα λουλούδι που θέλει να δει τον ήλιο. Έφηβος γεμάτος γοητεία, προικισμένος με μια παιδική και σκανταλιάρικη δίψα για ζωή, καταφέρνει να κατακτήσει μια φίλη του πατέρα του, την Κλάρα. Παντρεμένη και πλούσια, η Κλάρα, ξαναβρίσκει σ` αυτή την τρελή περιπέτεια, τη φλόγα του νεανικού πάθους.
Ερωτικές νύχτες σε ξενοδοχεία όπου τους παίρνουν για μητέρα και γιο, επιδρομές σε καταστήματα παιχνιδιών όπου ο Βιργίλ αδειάζει το τμήμα των ηλεκτρικών τρένων - ο δεσμός τους παίρνει τη μορφή ανήθικου παραμυθιού όπου όλα τρέχουν με τρελή ταχύτητα. Μπροστά τους όμως ορθώνεται ήδη σ πατέρας του Βιργίλ, που δε συμφωνεί καθόλου να φέρεται ο γιος του σαν `ζιγκολό`...
Κι όμως, μέσα σε όλον αυτό το σάλο ο Βιργίλ ωριμάζει, στηρίζεται στα πόδια του και αναμετρά τον κόσμο. Μόνο η γιαγιά Αρκεβουζία, η γιαγιά του, φαίνεται να τον καταλαβαίνει. Πρόσωπο τρυφερό, παθιασμένο και γνήσιο, η γιαγιά Αρκεβουζία είναι για τον Βιργίλ ένα είδος ασφάλειας κατά παντός ατυχήματος που του εγγυάται μόνιμη αγάπη με πριμ τα πάτε πάπιας.
Το κλειδί αυτού του σεμνού, εύστροφου και παιχνιδιάρικου μυθιστορήματος κρύβεται σίγουρα σ` αυτή την εμπιστευτική κουβέντα της γιαγιάς Αρκεβουζίας στον Βιργίλ: `Κάθε φορά που ζεις, γράφεις ή λες κάτι σοβαρό με ελαφρότητα, κερδίζεις σε μεγαλοσύνη`.
Ο Έφηβος εραστής είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Αλεξάντρ Ζαρντέν που είναι είκοσι χρονών.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]