«Αν τα παιδικά σου χρόνια υπήρξαν ευτυχισμένα, μπορείς πάντα να καταφεύγεις σ’ αυτά και να παίρνεις δύναμη», έλεγε συχνά στην Ελένη Χέλμη - Μαρκεζίνη η μητέρα της. Ακολουθώντας τη συμβουλή της πιστά, η συγγραφέας μας προσκαλεί στην αναπόληση μιας εποχής που έχει φύγει αφήνοντας πίσω της τις πιο τρυφερές αναμνήσεις. Η ζωή κοντά στον πατέρα, τα ανέμελα παιχνίδια, τα καλοκαίρια στην Κηφισιά, τα μεγάλα ταξίδια, η καθημερινή ζωή μίας διαφορετικής Αθήνας, οι γνωριμίες με ανθρώπους ξεχωριστούς και πάνω από όλα η θαλπωρή και η γαλήνη της οικογενειακής εστίας είναι οι σταθμοί μιας νοσταλγικής διαδρομής, την οποία η συγγραφέας περιγράφει σαν το πιο όμορφο ταξίδι που έζησε ποτέ. Ένα ταξίδι που με ειλικρίνεια και γενναιοδωρία μοιράζεται με όλους εμάς.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]