Ο Νεοέλληνας μπορεί να είναι μια μιγαδική ύπαρξη, τόσο Έλληνας όσο και Ευρωπαίος, ίσως χρειάζεται κιόλας να είναι διπλή οντότητα, αλλά ουδέποτε επιτρέπεται να καταντά ύπαρξη διχασμένη, με σχιζοφρενική πολιτιστική ταυτότητα. Ο εξευρωπαϊσμός του νεοελληνισμού («να μοιάσουμε στους Ευρωπαίους γείτονές μας») και ο εξελληνισμός του νεοελληνισμού («να γίνουμε σαν τους Έλληνες προγόνους μας») αποτελούν ημιτελείς απαντήσεις στο καίριο ζήτημα της πολιτιστικής μας ταυτότητας. Η εναλλακτική πρόταση, ο «τρίτος δρόμος» του σύγχρονου νεοελληνισμού είναι ο ευρωελληνισμός, τον οποίο εισηγείται αυτό το βιβλίο ως μια ιδέα που πρέπει να δρομολογηθεί στον παγκοσμιοποιημένο πλέον περίγυρό μας. Με τον κωδικό όρο «ευρωελληνισμός» αποφεύγεται η πόλωση ευρωπαϊσμού και ελληνοκεντρισμού, η οποία και εξετάζεται με αφορμή την πραγμάτωση της φιλοσοφίας της θρησκείας στον σύγχρονο νεοελληνισμό του 20ου αιώνα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]