Ο τόμος αυτός είναι αφιερωμένος στα 30 χρόνια, Σεπτ. 1978 - Σεπτ. 2008, από την ίδρυση του «Ακρίτα». Μ’ αυτή τη συγκυρία ο «Ακρίτας» επέλεξε να ασχοληθεί με ένα «δυσάρεστο» θέμα που ταλανίζει τον Ελληνισμό τις τελευταίες δεκαετίες: Την ατολμία, το κλείσιμο στον εαυτό μας, τη γενικευμένη μείωση της ελπίδας, με ένα λόγο τη νοσηρή εσωστρέφεια που μας εμποδίζει να ενεργοποιήσουμε τις αρετές οι οποίες μας ανήκουν. Κοινή πλέον διαπίστωση η στάση των πολιτικών μας, που εξαγγέλλουν οράματα και μειοδοτούν σε έργα· οι λόγοι των κηρύκων από άμβωνος, που καθηκόντως επαναλαμβάνουν αλήθειες, χωρίς τη σπίθα που θ’ άναβε φωτιές στις κουρασμένες ψυχές των ανθρώπων, οι οποίοι βομβαρδίζονται συνεχώς από απροσδόκητες νεωτερικές καινοτομίες· των εκπαιδευτικών, που κατά κανόνα προσηλώνονται στη διδακτέα ύλη, αδιαφορώντας για την ανάγκη του μαθητή να ερωτευθεί και να προσλάβει με τα ιδιαίτερα τάλαντά του τη γνώση. (...)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
