Ένα μωρό καίγεται μέσα σ` ένα αυτοκίνητο κι ένας έρωτας «καίγεται» επίσης στους δρόμους της Ρώμης, ανάμεσα στους πίνακες του Γκόγια και σε μια μίνι φουστίτσα... Μια πέτρινη σημαία ντροπής πάνω στον Πενταδάκτυλο και δυο «πονεμένα, σαλεμένα μυαλά» κάτω στη Λευκωσία, να προσπαθούν να ξεκολλήσουν από το κορμί (ποιανού άραγε;) «το δηλητηριώδες πουκάμισο του Νέσσου»... Δύο πόδια που κρύβονται από ντροπή κάτω από τον καναπέ και δύο πόδια ανύπαρκτα κάτω από τα σεντόνια του νοσοκομείου... Ο έρωτας μιας αγελάδας στις σιτοκαλαμιές κι ο έρωτας ενός εφήβου στην κουφάλα μιας ελιάς μέσα στη νεροποντή... Δύο φίδια αγκαλιασμένα, που αφήνουν την «ασημιά στιλπνότητά τους να διαχέεται σε ρέουσες κινήσεις στον αέρα», και δύο περιστέρια στο μπαλκόνι ερωτευμένα, απέναντι στα βογκητά της Βάλλυ στο διπλανό δωμάτιο του ξενοδοχείου και στον «έρωτα» της Μαρίνας, η οποία κρύβεται ένοχα στην ντουλάπα... Και μια μαυροφορεμένη μάνα, με μια φωτογραφία σε σελοφάν καρφωμένη στα χέρια, να προσπαθήσει να εξηγήσει σε «ώτα μη ακουόντων» γιατί ο φαντάρος γιος της στη φωτογραφία δεν καλοπερνάει εκεί που ίσως βρίσκεται... Αυτά και άλλα πολλά περιλαμβάνονται στα έντεκα διηγήματα του βιβλίου «Έρως εν καμίνω» του Χρήστου Χατζηπαπά.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]