Η ελληνική οικογένεια των νεοτέρων χρόνων υπήρξε ένας από τους πιο ανθεκτικούς θεσμούς της ελληνικής κοινωνίας, ένα ισχυρό κύτταρο που παρέμεινε αναλλοίωτο έως τις μέρες μας: έδειξε απαράμιλλη προσαρμοστικότητα στις εκάστοτε συνθήκες και διατήρησε τη συνοχή των μελών της. Διαμορφώθηκε στους αιώνες της ξένης κυριαρχίας και, ως επί το πλείστον, αυθαίρετης εξουσίας. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
