Σήμερα που και το έτος 1984 και η Σοβιετική Ένωση έχουν παρέλθει ξεκαθαρίζει πως η δυστοπία του «Θαυμαστού Καινούργιου Κόσμου» βασίζεται στην βαθύτερη ανατομία της ανθρώπινης φύσης και κυρίως αποτελεί την εικόνα του μέλλοντος που περιμένει την κοινωνία των ανθρώπων. Συμβαδίζει ουσιαστικά προς την ανθρώπινη προδιάθεση. Και μάλιστα εμφορείται από τις πιο ανθρωπιστικές και προοδευτικές τάσεις των σύγχρονων καιρών. Ο Huxley είχε κατανοήσει πως γενικά είναι πολύ δύσκολο να αναγνωρίσεις και να καταπολεμήσεις τα κακά εκείνα που είναι άρρηκτα συνδεδεμένα προς την επιτυχή απόκτηση επί μέρους αγαθών. Ο «Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος» ξεκαθαρίζει πως τα αγαθά που από χρόνια πολλά λαχταράει ο άνθρωπος, η εξαφάνιση της αρρώστιας, της επιθετικότητας, του πόνου, της αγωνίας, της οδύνης, του μίσους, της ενοχής, της ζήλιας και της θλίψης, μπορεί να τα αποκτήσει μόνο με το βαρύτατο αντάλλαγμα της ομογενοποίησης, της μετριότητας, της καταστολής με ψυχοφάρμακα, της προσκόλλησης σε ασημαντότητες, της υποβάθμισης της αισθητικής. Δηλ. μιας ζωής άχρωμης, στερημένης από κάθε αγάπη, κάθε πάθος και κάθε φιλοδοξία, που θα είναι τελικά το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της μετατροπής της ουσίας της ανθρώπινης φύσης στο τελικό αντικείμενο της «κατάκτησης της φύσης για την ανακούφιση της κατάστασης του ανθρώπου». Πόσο δυσοίωνα προφητικά ηχούν τα λόγια αυτά του Francis Bacon για το μέλλον ολόκληρης της ανθρωπότητας πάνω στον πλανήτη. Αν βέβαια αυτή κατορθώσει τελικά να επιβιώσει.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]