` Έλα σε μένα στης νύχτας τη σιγή·
Έλα μέσα σ` ενός ονείρου την ομιλούσα σιωπή·
Έλα με όψη σάρκινη, απαλή και μάτια
Τόσο φωτεινά...
...
Μίλα σιγά, γύρε απαλά,
Όπως τότε παλιά, αγάπη μου, τόσο πολύ παλιά.`

Οι στίχοι από το ποίημα `Ηχώ` της Christina Georgina Rossetti, που μπαίνει ως προμετωπίδα στα τρία διηγήματα της Τζίνας Πολίτη, είναι το έναυσμα για μια κατάδυση στη μνήμη της παιδικής ηλικίας: η αθωότητα, ο κόσμος των μεγάλων, οι αγαπημένοι συγγενείς, η μαγεία των γραμμάτων της αλφαβήτας και της ανάγνωσης, τα παραμύθια όπου μπερδεύεται η αλήθεια με το ψέμα, οι πρώτες συναντήσεις με τον κόσμο και την ιστορία, ο απόηχος του πολέμου και του φασισμού. `Πότε νομίζεις ότι τελειώνει η παιδική ηλικία;``, την είχε ρωτήσει κάποτε, χρόνια αργότερα, μια φίλη. ``Όταν τη θάβουμε``, είχε απαντήσει, ``ας πούμε αυτή τη στιγμή``.
Η ανάμνηση εκχωρείται στη λήθη όταν εισέρχεται στον φαντασιακό χώρο της αφήγησης.

[Απόσπασμα από κείμενο σε ιστοσελίδα του εκδότη]