Όλα στον κόσμο ανάγονται τελικά στις δυο μεγάλες πράξεις - στον έρωτα και το θάνατο. . . Η ars amatoria, η τέχνη των ερωτικών απολαύσεων, είναι και αυτή τέχνη και μάλιστα όχι λιγότερο συναρπαστική από την ars gladiatoria, την τέχνη των μονομάχων. Μεταξύ αυτών των δύο τεχνών υπάρχουν πράγματι πολλά κοινά. Και οι δυο τους εξάπτουν ιδιαίτερα τη φαντασία μας, και οι δυο τους έχουν έντονη τάση προς εφευρετικές διαστρεβλώσεις, και οι δυο τους είναι εξαιρετικά επιδεικτικές - για το ευρύτερο κοινό ή σε τελείως προσωπικό επίπεδο, αυτό είναι άλλο ζήτημα -, και οι δυο τους περιέχουν ολοφάνερα στοιχεία παιχνιδιού και προσπαθούν να καταλήξουν στη συμφιλίωση: και οι δυο τους απειλούν με μαρτύρια και θάνατο σε περίπτωση υπερβολικού πάθους ή, αντίθετα, υπερβολικής σοβαρότητας. Και οι δυο αυτές τέχνες είναι τέχνες του πάθους και του θανάτου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]