«... το αδιόρατο, ειδικό χάδι, εκείνη η μικρή αλλά τόσο σημαίνουσα λεπτομέρεια στους χειρισμούς που τα καθιστούσε έργα τέχνης (τα εδέσματα) εφήμερα αλλά, ακριβώς γι` αυτό, έργα φορτισμένα με συγκίνηση, με νοσταλγία για τις ανεπανάληπτες περασμένες στιγμές, όπου η κάθε μπουκιά υπενθύμιζε ότι τα ωραία πράγματα διαρκούν πολύ λίγο, κάθε πιρουνιά ανακαλούσε στην τάξη του αποχωρισμού και του θανάτου. Τέλειωσαν πια οι μεγάλες εκείνες στιγμές, όπου η χαρά της γλώσσας και του ουρανίσκου εξόρκιζαν τον θάνατο».

Ο Ανδρέας Στάικος, με τις Επικίνδυνες μαγειρικές του, μέσα από τον κόσμο των γεύσεων μας παρασύρει σε μαιάνδρους από ερωτικές ίντριγκες, διαποτισμένες από την ελευθεριότητα και τη λεπτολογία του 18ου αι. Μέσα σε δεκαεφτά γεύματα χτίζει μία σύγχρονη αθηναϊκή ιστορία, οικεία, ελαφριά, θεατρική, αστεία και παιγνιώδη που αφηγείται τα ερωτοπαίγνια της Νανάς με τους δύο εραστές της, τον Δημήτρη και τον Δαμοκλή. Μέσα σε δεκαεφτά κεφάλαια μας καλεί να αντιμετωπίσουμε τη γαστρονομία όχι μόνον ως μία τέχνη και μία απόλαυση καθ` εαυτές αλλά ως τον προθάλαμο, τον προϊδέαση ή τη μεταφορά άλλων αισθησιακών απολαύσεων.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]