(. . .) Φτάνουν πια οι θεωρίες και οι κριτικές. Αδιάψευστος μάρτυς, με αλάνθαστο κριτήριο, είναι το κοινό, που πληρώνει για να δει την παράσταση και μεταδίδει τις καλές εντυπώσεις του και στους άλλους. Αλλά αυτή η μυθοποίηση του συλλογικού υποκειμένου που ονομάζεται κοινό είναι επιπόλαιη και παραπλανητική, στον βαθμό που αποκρύπτει την πολύπλοκη διαδικασία διαμόρφωσης του κοινού, της κοινής γνώμης, του κοινού γούστου. Οπωσδήποτε το κοινό έχει την τελευταία λέξη, αλλά αυτή τη λέξη κάποιος του την έχει μάθει. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
