[προοίμιο]
Ρου καλώ αρχέγονο
από το έσω μου κράτος προς την έξω θέα
και πάλι πίσω από την αρχή
παλινδρομώντας προς την εσώτερη νομή
φάνηκε μια ακτίνα την πύλη της Ψυχής να χρυσαφώνει
πάνω από τους υγρότοπούς της που ακόμα θαμποτρέμουν
τη λάμψη του οράματος
Και ιδού πιο έξω, εκεί, η διάδοχος ζωή
κυριαρχεί με το άνοιγμα στον ουράνιο θόλο
που συνεχώς καμπυλώνει την ημέρα σε θαλπωρή πάμφωτης Υστέρας
Τα πάντα υφαίνονται στης Οράσεως τον Τροχό
που ολοένα γυρίζοντας τρίζει
σαν ξύλο μέσα σε φωτιά
από την εγερτήρια φλόγα
στη φάτνη του πνεύματος.
