`Δίχως παπά κοντεύανε να μείνουνε χρονιάρες μέρες οι Καλυβιώτες. Το έλεγε ο μπαρμπα-Μηλιός, ο πρόεδρος, και το ξανάλεγε. Το χωριό τους είχε παπά, τον παπα-Βαγγέλη, αυτός, όμως, είχε ξεμείνει Μεγαλοβδόμαδα στα χωριά της απέναντι ακτής και δεν μπορούσε να γυρίσει στο χωριό του να λειτουργήσει για την Ανάσταση, καθώς το πλοίο που έκανε τη διαδρομή είχε βουλιάξει αύτανδρο. Ταχτικά βούλιαζε το πλοίο που έκανε το δρομολόγιο για τα απέναντι χωριά, κι ωστόσο όλο και βρίσκουνταν ένα καινούριο να πάρει τη θέση του, καινούριος καπετάνιος που δεν τον έσκιαζαν οι φοβέρες του κυμάτου. Ώσπου να βουλιάξει κι αυτό και φτου κι από την αρχή...`

Η παραδοσιακή Λαμπρή στην Ελληνική ύπαιθρο ζωντανεύει μέσα από μια ιστορία με χιούμορ, ωραίους χαρακτήρες και Χριστιανικό μήνυμα. Πρόκειται για ένα από τα πιο αγαπητά διηγήματα του μεγάλου συγγραφέα, σε άριστη απόδοση για παιδιά και ατμοσφαιρική εικονογράφηση.

[Απόσπασμα από κείμενο σε ιστοσελίδα του εκδότη]