Βουτηγμένος μέσα στο αχανές περιβόλι της Εδέμ, δίχως τα όρια της αρχής και του τέλους, αναρωτιέσαι πώς και πού πρέπει να διαβαίνεις. Γιατί όποιος στο βρόντο περπατεί, ή λάσπες, ή είναι γνωστό τι άλλο μπορεί να πατεί.
Και το δίλημμα αντιπαλεύει μέσα σου, σε ποιους πειρασμούς πρέπει να ενδώσεις, και ποιους να αποφύγεις. Γιατί ο γλυκός είναι απαγορευμένος, και ο πρέπον άνοστος. Η παράδοση υπαγορεύει στον κανόνα, και ο κανόνας επιφορτίζει με άγραφους νόμους τη συνειδήση, να ξυπνά ερινύες στο παραπάτημα.
Αυτές οι σκέψεις σε σπρώχνουν να αραδιάζεις γραμμές και να αναρωτιέσαι αν οι κανόνες, είναι μέσα στο παιχνίδι της αλλοτρίωσης, ή τα κριτήρια είναι ανάλογα με πού και ποιος τα υιοθετεί.
