Ο Τσε ήταν το ζωντανό παράδειγμα του πώς η επανάσταση είναι η πιο αγνή μορφή αδελφοποίησης και ανθρώπινης αξιοπρέπειας και συνάμα η πιο σκληρή, η πιο δύσκολη. Η δική του δεν ήταν η παθολογική κάθαρση ενός νεαρού από ξεπεσμένη, άλλοτε πλούσια οικογένεια, αλλά μια πράξη συνεχούς γενναιοδωρίας. Πολύ λίγοι άνθρωποι στην ιστορία των καιρών μας απαρνήθηκαν τόσα πολλά, τόσο συχνά, με αντάλλαγμα κάνα δυο ελπίδες, και δεν ζήτησε τίποτα για τον εαυτό του παρά να είναι πρώτος στις στιγμές της θυσίας και του κινδύνου και τελευταίος στη στιγμή της ανταμοιβής και της ασφάλειας...
Τόσο γεμάτη από παραισθήσεις και μυστήριο ήταν η ζωή και ο θάνατός του, που πλέχτηκαν αμέτρητοι μύθοι για αυτό τον ήρωα της εποχής μας. Κάποιοι μύθοι, μερικοί, είναι ο καρπός της απεριόριστης ροπής προς την αθλιότητα ορισμένων ηλιθίων που ρίχνονται σαν τα κοράκια πάνω στη μνήμη του νεκρού Τσε - αν και ποτέ δεν θα άντεχαν τη ματιά του ζωντανού Τσε. Άλλοι, σχεδόν όλοι, γεννήθηκαν από τη φαντασία του κόσμου, ο οποίος γιορτάζει την αθανασία του ήρωα που έπεσε στους άπειρους και αόρατους βωμούς της Λατινικής Αμερικής μας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]