Στις ιστορίες λένε συνήθως ότι «πρόσωπα και γεγονότα είναι φανταστικά και δεν έχουνε σχέση με την πραγματικότητα». Τώρα θα πω το αντίθετο: οποιαδήποτε ομοιότητα με γεγονότα και πρόσωπα δεν είναι καθόλου συμπτωματική, γιατί απλούστατα κατέγραψα μια αληθινή ιστορία. Τη διάβασα στις εφημερίδες, την άνοιξη του 1994. Τη δημοσίευσαν ξερά και συνοπτικά σαν είδηση, αλλά μου έκανε τόση εντύπωση, ώστε αποφάσισα να την αναπτύξω σ` ένα βιβλίο. Να προσθέσω, δηλαδή, και τη δική μου φαντασία, αφού δεν είχα τις λεπτομέρειες. Αν η μεσολάβηση ενός συγγραφέα σε μια αληθινή ιστορία είναι κάποτε κατώτερη από την πραγματικότητα, δεν πειράζει. Θά` λεγα μάλιστα, τόσο το καλύτερο... Αρκεί να υπάρχουν συχνότερα ειδήσεις, καλές σαν αυτήν. Ειδήσεις που να ξεπερνάνε την ίδια την Τέχνη! Πάρε, λοιπόν, κι εσύ την ιστορία αυτή σαν απλή είδηση. Ακόμα κι έτσι θα σου φανεί, όπως και σ` εμένα, το ωραιότερο δοξαστικό της φιλίας που έχεις διαβάσει.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]