Ένα κείμενο με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία, χωρίς να αποτελεί αυτοβιογραφία, γιατί δεν πληροί τις προϋποθέσεις μιας καθαυτό βιογραφίας. Από τη συγγραφέα ονομάστηκε μυθιστόρημα και από την κριτική "το μυθιστόρημα μιας αυτοβιογραφίας". Περιγράφει την ανάπτυξη και κοινωνικοποίηση του παιδιού Νέλη Γιόρνταν μέσα στη σκληρή φάση του ναζισμού και τα ίχνη του στον ψυχισμό της μετέπειτα ενήλικης γυναίκας, τη φυγή της οικογένειας κατά την προέλαση των Ρώσων, τα προσφυγικά καραβάνια που διέτρεχαν τη χώρα κουβαλώντας μόνο ό,τι χωρούσαν τα χέρια τους, τη δύσκολη ζωή των προσφύγων μέσα στα σχολεία και τα διάφορα άλλα καταφύγια, πράγματα που θυμίζουν στους Έλληνες τη Μικρασιατική καταστροφή και την προσφυγιά των παππούδων και των γονέων μας.
