Ο μονόλογος του Ανδρέα Φραγκιά, διασώζοντας το άρωμα της προφορικής εξομολόγησης, φωτίζει εξίσου το συγγραφέα και τον άνθρωπο. Θεματικές εμμονές, τεχνοτροπικά γνωρίσματα, βιογραφικές λεπτομέρειες, ηθικές και ιδεολογικές συντεταγμένες διασταυρώνεται αρμονικά.
