Σε αντίθεση με την Επανάσταση που εξ υπαρχής βρήκε πρόθυμους ιστορικούς και απομνημονευματογράφους - ντόπιους και ξένους -, η Φιλική στερήθηκε αυτή την έννοια. Αλλά το ζεύγος Ξάνθου - Αναγνωστοπούλου, με την απερίγραπτη εχθρότητά τους, αποτέλεσε την αφορμή για να γραφτεί - μέσες άκρες έστω - η ιστορία του συνωμοτικού «σωματείου» και να καταγραφεί ο βίος και η πολιτεία των Φιλικών. Αν δεν είχε τραυματιστεί το γόητρό του, πιθανότατα ο Ξάνθος θα παρέμενε άφωνος όπως και τόσοι άλλοι και η Φιλική θα είχε στερηθεί τον ιστορικό της.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
