Η Τζέην Ώστεν είναι μία από τις μεγαλύτερες μορφές της αγγλικής λογοτεχνίας. Μαζί με συγγραφείς όπως ο Σκοτ, ο Ντίκενς και η Σάρλοτ Μπροντέ ανήκει στους πρωτεργάτες του νεότερου αγγλικού μυθιστορήματος. Η λεπτή και συνάμα καυστική ειρωνεία της, οι απολαυστικοί και ρεαλιστικοί διάλογοι, η εξαιρετικά διεισδυτική ματιά της στα ζητήματα των ανθρώπινων σχέσεων και η θαυμαστή ικανότητά της να σκιαγραφεί χαρακτήρες είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του έργου της, ενός έργου που ποτέ δεν έπαψε να συγκινεί και να γοητεύει. Έχει ειπωθεί πως «ό,τι υπήρξε ο Σαμπολιόν για την Αιγυπτιολογία, υπήρξε η Τζέην Ώστεν για το μυθιστόρημα». Όλοι οι βασικοί κώδικες του λεγόμενου «μεγάλου μυθιστορήματος» του 19ου αιώνα είναι ήδη παρόντες στα έργα της· σ’ αυτές τις εντυπωσιακές όσο και απολαυστικές τοιχογραφίες, όπου η παραμικρή λεπτομέρεια έχει τη σημασία της και όπου, δίχως να συμβαίνει κάτι ιδιαίτερα θεαματικό, οι (μετ)αλλαγές στα (συν)αισθήματα, εμφανείς ή υποδόριες, είναι όχι μόνο συνεχείς, αλλά συχνά και απρόβλεπτες. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι τα συναισθήματα - όπως και «τα πράγματα» στη γνωστή φράση από τον Γατόπαρδο - «πρέπει ν` αλλάζουν ώστε να παραμείνουν πάντα ... τα ίδια».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]