Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1923 και τη συντριβή της ελληνικής Μεγάλης Ιδέας η Ελλάδα θεμελίωσε την εξωτερική της πολιτική και διπλωματική της δραστηριότητα στην προστασία της εδαφικής ακεραιότητας και της ανεξαρτησίας της χώρας, με στόχο την παγίωση της ειρήνης και την «προαγωγή της συνεργασίας στο ιδιαίτερο γειτονικό περιβάλλον της». Ο στόχος αυτός αποτέλεσε τη γενική κατευθυντήρια γραμμή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στις επόμενες δεκαετίες μέχρι τις μέρες μας. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]
