Είναι θεόρατοι, έχουν υπερφυσική δύναμη, αλλά ευτυχώς δεν έχουν πολύ μυαλό. Φαίνεται πως οι Δράκοι αντικατέστησαν τις δευτερεύουσες θεότητες της αρχαιοελληνικής μυθολογίας, τους Κενταύρους, τους Γίγαντες κ.α. Έχουν κάποια αναλογία με τους γίγαντες των βορειοευρωπαϊκών λαών. Κατοικούν στα όρη και σε ερημιές, μέσα σε σπηλιές ή σε πύργους και παλάτια, συνήθως πολλοί μαζί. Ο τυπικός τους αριθμός είναι σαράντα, αν και, στις παραδόσεις ιδίως, γίνεται λόγος και για μονήρεις. Μερικές φορές εμφανίζεται και η μάνα τους, η δρακόντισσα ή δράκαινα ή οι τρεις αδελφές τους. Ζουν από το κυνήγι των ζώων και των ανθρώπων, τους αρέσουν οι λεηλασίες και οι κλοπές, γι’ αυτό και στις κατοικίες τους συσσωρεύονται άπειρα πλούτη, και αρπάζουν κοπέλες, που τις κρατούν φυλακισμένες στο άντρο τους. Όμως δεν είναι πάντοτε κακοί, μια πανδαισία δράκων περιλαμβάνεται στην κιβωτό των ελληνικών παραμυθιών: δράκοι και δράκαινες που ανταγωνίζονται μεταξύ τους, που βοηθούν με τις μαγικές τους ικανότητες και συντροφεύουν, ακόμη και σώζουν τον ήρωα, που του δίνουν πολύτιμες πληροφορίες ή που βρίσκουν τον μπελά τους, παντοδύναμα τέρατα με φοβερές ικανότητες ή ανήμπορα πλάσματα που δεν βλέπουν άσπρη μέρα, μοχθούν όλοι, καθένας με τον τρόπο του, για την ψυχαγωγία μας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]