(. . .) Με το πόνημα τούτο επιχειρείται η περιγραφή της δράσεως και της προσωπικότητος των περισσοτέρων εξεχουσών Ελληνίδων της αρχαιότητος, ώστε να βγουν από το περιθώριον. Οι πιο πολλές υπήρξαν ενάρετες, κλυτές και αξιοθαύμαστες. Γενικώς, πρέπει να τις θυμόμαστε όλες και να τις τιμούμε για τα έργα τους και την προσωπικότητά τους, καθώς και για τα βάσανα και τις περιπέτειες, στις οποίες τις είχε σπρώξει η μοίρα τους ακόμη και οι ίδιοι οι άνδρες τους.
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]
