(...) Τον χώρο αυτόν κατάφερα ν` αποτυπώσω με την ταπεινή φωτογραφική μου μηχανή, για να τον προσφέρω σε όσους αγαπούν τα ελληνικό Λαϊκό Θέατρο Σκιών, αγνοούν όμως την τεχνική του αλλά και τα πρόσωπα των μεγάλων καραγκιοζοπαικτών, των μεγάλων αυτών δημιουργών που έζησαν και πέθαναν μέσα στην ανωνυμία, τη φτώχεια και την εγκατάλειψη. Τα τελευταία 28 χρόνια είδα περισσότερες από 1.000 παραστάσεις Καραγκιόζη και τράβηξα περισσότερες από 20.000 φωτογραφίες 70 καραγκιοζοπαικτών, από τους οποίους ζουν σήμερα οι 10. Δεν ήταν εύκολη η δουλειά που έκανα, γιατί συχνά ήμουν βοηθός του καραγκιοζοπαίκτη, και δεν ήταν λίγες οι φορές που στο ένα χέρι κρατούσα μια φιγούρα του Ορέστη ή του Μάνθου και στο άλλο τη φωτογραφική μηχανή, πασχίζοντας να εγκλωβίσω σε μια εικόνα την ένταση, το πάθος ή την τεχνική του καλλιτέχνη. (...) Οι αναγνώστες-θεατές αυτού του βιβλίου εύκολα θα αντιληφθούν ότι οι περισσότερες φωτογραφίες αφορούν την περίοδο 1974-1977. Δύσκολα, όμως, θα καταλάβουν το καλλιτεχνικό μέγεθος των παρουσιαζομένων καραγκιοζοπαικτών, καθώς και το ειδικό βάρος του καθενός στη διαμόρφωση της ιστορίας του ελληνικού Λαϊκού Θεάτρου Σκιών. Οι 18 από τους 29 καραγκιοζοπαίκτες που παρουσιάζονται σήμερα δεν ζουν. Ελπίζω η πολιτεία να τιμήσει τους ελάχιστους παλιούς καραγκιοζοπαίκτες που απόμειναν, πριν να είναι αργά. (...)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]