Προ ενός μόλις έτους κατέφθανεν εις την Δύσιν από των χωρών του Αίμου η ηχώ νέων σφαγών, φήμαι περί λεηλασιών και εμπρησμών. Εν χώρα χριστιανική, υπό λαού θεωρούμενου ως πεπολιτισμένου, πόλεις ελεηλατήθησαν και παρεδόθησαν εις τας φλόγας, φιλήσυχοι άνδρες και ανυπεράσπισται γυναίκαι και παιδία εσφάγησαν, ενώ οι επιζήσαντες ηναγκάσθησαν να επιζητήσωσιν άσυλον μακράν του πατρώου εδάφους. Οι ήρωες των σκηνών τούτων ήσαν Βούλγαροι, τα δε θύματα οι Έλληνες της βουλγαρικής ηγεμονίας, οι κάτοικοι της Φιλιππουπόλεως, της ποτέ Αγχιάλου και άλλων ελληνικών Κοινοτήτων. (...) Αλλά τοιαύτα υπήρξαν τα σοφίσματα των (...) ώστε επέτυχαν να καταπνίξωσι την ηχώ της εξεγερθείσης αγανακτήσεως. (...) Η στρεβλή αυτή αντίληψις των όρων, υφ` ους διατελούσιν αι διάφοροι φυλαί της περί τον Αίμον Ανατολής, εξασκεί κακίστην επιρροήν επί της καταστάσεως των δυστυχών τούτων πληθυσμών. Συντελεί εις την διαιώνισιν οικτράς των πραγμάτων καταστάσεως ή εις την έξαρσιν φαρμάκων ατελεσφόρων ή επικίνδυνων. Εν ταις επομέναις ολίγαις γραμμαίς ο γράφων θα προσπαθήση ν` αποδείξη υπό την αληθή αυτών όψιν τον χαρακτήρα και τας αιτίας του φυλετικού ανταγωνισμού εν τη Χερσονήσω του Αίμου. Φρονεί ότι το έργον δεν θα η άγονον, εάν κατορθώση να διασκεδάση πλάνας τινάς και προλήψεις περί των ανατολικών πραγμάτων, άτινα τόσον ολίγον ή μάλλον τόσον κακώς είναι γνωστά.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]