Αντικείμενο αυτού του τόμου είναι η νεωτερικότητα ως πρόοδος αλλά και ως ευρωπαϊκή κυριαρχία, όπως την βίωσαν η Ελλάδα και η Τουρκία από τα μέσα του 19ου αιώνα. Οι μελέτες σε διάφορα πεδία, από τις θεσμικές αλλαγές και τη νομοθεσία έως τις κοινωνικές εξελίξεις στην οικονομία και την κουλτούρα, την αρχιτεκτονική και τη συμμετοχή των γυναικών στις αλλαγές των ιδεών, αναδεικνύουν την παράλληλη και συνάμα διαφορετική πορεία των δύο κοινωνιών προς τον δυτικό εκσυγχρονισμό. Και στις δύο όχθες του Αιγαίου, η πορεία αυτή ζητάει να υπερβεί την αντίθεση Ανατολής και Δύσης. Επικεντρώνεται στη διαπάλη ανάμεσα στην παράδοση και την εισαγόμενη νεωτερικότητα, μέσα από την οποία ο εθνικισμός θα οδηγήσει και στις δυο χώρες σε ένα είδος εκσυγχρονισμού που αναστυλώνει την παράδοση.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
