Ο ΦΡΗΝΤΡΙΧ ΧΕΛΝΤΕΡΛΙΝ, κορυφαίος λυρικός ποιητής του ευρωπαϊκού ρομαντισμού, τον οποίο σφράγισε ανεξίτηλα με το έργο του, γεννήθηκε στο Lauffen της Σουαβίας το 1770. Σπούδασε Θεολογία στο περίφημο θεολογικό σεμινάριο του Τύμπινγκεν, όπου συνδέθηκε φιλικά και πνευματικά με τους σημαντικότερους εκπροσώπους της γερμανικής ρομαντικής σκέψης, Χέγκελ και Σέλλινγκ. Η ανήσυχη και γεμάτη από την αγωνία της πραγμάτωσης του πνεύματος ζωή του σφραγίστηκε από την τραγική μοίρα της συσκότισης του μυαλού του, η πορεία προς την οποία συμπίπτει με την περίοδο της μεγάλης ποιητικής ανθοφορίας (1800-1805), μετά το τέλος της οποίας ο ποιητής θα εξακολουθήσει να ζει αποσυρμένος πια οριστικά από την ενεργό συμμετοχή στον κόσμο της κρατούσης λογικής μέχρι το θάνατό του, το 1843. Το έργο του, η στοχαστική και λυρική οξυδέρκεια του οποίου άσκησε απαράμιλλη επιρροή σε πολλούς από τους σημαντικότερους ποιητές και στοχαστές της νεότερης εποχής, παρέμεινε ουσιαστικά άγνωστο μέχρι τις αρχές του αιώνα, οπότε άρχισε να μελετάται και να εκδίδεται συστηματικά. Κεντρική αναφορά του ποιητή υπήρξε η εκστατική πνευματική σχέση του με την Ελλάδα, η οποία διατρέχει το σύνολο σχεδόν της ποιητικής του αναζήτησης, με κορυφαία έκφραση τα ποιήματα της μεγάλης ανθοφορίας, τα οποία προσεγγίζει κυρίως η παρούσα μετάφραση. Σε έναν παράλληλο άξονα κινούνται και τα κείμενα του επιμέτρου, όπου, εκτός από τις περίφημες επιστολές του ποιητή στο φίλο του Boehlendorff, τα κείμενα των Philippe Lacoue-Labarthe, Martin Heidegger και Peter Szondi δίνουν ενδεικτικά κάποιες από τις προοπτικές που ανοίγει το έργο του Χέλντερλιν στο σύγχρονο φιλοσοφικό στοχασμό.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]