«Η φιλοσοφία, γενικά, διακονεί στο έπακρο την πνευματικότητα, αφού αποτελεί τροφό παντοειδών γνώσεων, φυσικών λ.χ., ηθικών, λογικών, αστρονομικών, γεωμετρίας, ερευνητικών, μαθηματικών, τεχνολογικών, παιδαγωγικών, ορθοέπειας και πληθώρας άλλων. Οι πρωτοπόροι της δηλαδή έθεσαν τις βάσεις της λογικής επεξεργασίας για καθετί και συνεπώς της επιστημοσύνης. (...) Και επειδή υπήρξε πληθώρα επιφανών φιλοσόφων και δημιουργήθηκαν πολυποίκιλα φιλοσοφικά ρεύματα, επόμενο ήταν και η αρχαία ελληνική φιλοσοφία να κατεξαντλήσει όλα τα βιοτικά θέματα και συνεπώς εκπροσωπήθηκαν όλες οι τάσεις. Καθένας λοιπόν από τους αρχαίους και μεταγενέστερους, ακόμη και της εποχής μας, σε παγκόσμια κλίμακα, είχε να επιλέξει την τάση που θα τον εξέφραζε ή που ήταν προσαρμόσιμη στην ιδιαιτερότητα της ιδιοσυγκρασίας του. Σε άλλη περίπτωση το άτομο κινείται εκλεκτικά (εκλεκτική φιλοσοφία) στο σύνολο των φιλοσοφικών δογμάτων, από τα οποία ερανιζόταν τα επωφελέστερα και τα ικανοποιητικότερα. Υπάρχει μάλιστα και ο λεγόμενος κλάδος της `εκλεκτικής φιλοσοφίας`, η πατρότητα του οποίου ανάγεται στον Ποταμώνα τον Αλεξανδρέα». (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]