Η εργογραφία του είναι πολύ πλούσια και περιλαμβάνει όλα τα είδη του λόγου (χρονογράφημα, μελέτες, κριτικά δοκίμια, διηγήματα, μυθιστορήματα, επιστημονικές εκλαϊκεύσεις, μεταφράσεις). Η γλώσσα του περνά από την καθαρεύουσα στη δημοτική στα τελευταία του έργα. Το 1928 γίνεται μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Το αξίωμά του τού έδωσε τη δυνατότητα να βοηθήσει στην ανάδειξη λογοτεχνών όπως ο Κονδυλάκης, ο Ξενόπουλος και ο Σπύρος Μελάς. Πέθανε στο Μαρούσι. Επιμελημένη καλλιέργεια της γλώσσας, σπινθηροβόλο πνεύμα, λεπτότητα και ευγένεια ύφους, αλλά και άκακη ειρωνεία είναι μερικές μόνο από τις αρετές του.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
