. . . Η Καστοριά δεν έπαψε να κρατάει ζωντανή την παράδοση και τις μνήμες του παρελθόντος. Ούτε διαπιστώθηκε ολική καταστροφή κατά τη διάρκεια των σλαβικών επιδρομών και εγκαταστάσεων. Και στην Καστοριά έφθασε, μετά την εικονομαχία ο απόηχος της μεγάλης αναγεννήσεως που επισημαίνεται στην πρωτεύουσα του Βυζαντίου, την εποχή της Μακεδονικής δυναστείας, στην κλίμακα πάντοτε και στις δυνατότητες τις υλικές και πνευματικές ενός επαρχιακού βυζαντινού κέντρου. Στα εκκλησιαστικά μνημεία της Καστοριάς διαβλέπουμε μια διασύνδεση με τα μεγάλα πολιτισμικά κέντρα της εποχής, την Κωνσταντινούπολη και τη Θεσσαλονίκη, αλλά και με τα μακρινότερα όπως αυτά της Κάτω Ιταλίας και της περιοχής της κεντρικής Μικράς Ασίας.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
