Το κολοσσιαίο μέγεθος του πλήθους, η δυσφορία από το συνωστισμό στις δαιδαλώδεις διαδρομές της μεγαλούπολης, η αδιαφορία και η ανωνυμία των μαζοϋποκειμένων που `μαίνονται` γύρω από την ασύλληπτη πολυμορφία των καταναλωτικών κέντρων της Μητρόπολης, αναζητώντας έστω και μια στιγμή διαφοράς, που όμως δεν είναι παρά το παραμορφωτικό προσωπείο της ομογενοποίησης, η αβάσταχτη ανία που επιφέρει ο μηχανικός καταμερισμός των πράξεων και των δραστηριοτήτων και ο οποίος ακολουθεί πιστά τον καταμερισμό της εργασίας και την τάξη των αρμοδίων ειδικών, βυθίζοντας το μαζοϋποκείμενο στην απάνθρωπη απομόνωση και στην αποκρουστική κλειστότητα του ανθρώπου-εμπορεύματος, είναι ακριβώς η χρονοποίηση του χώρου και η χωροποίηση του χρόνου που συγκροτούν τον τύπο ζωής μέσα στον οποίο συνθλίβεται η ατομικότητα χωρίς κανένα ψυχικό ή συναισθηματικό βάθος.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]