Στον τόμο αυτό ο ποιητής Αντώνης Ζέρβας συγκεντρώνει αγαπημένα του ποιητικά κείμενα Γάλλων ποιητών (Μαλλαρμέ, Ζακόμπ, Σελίν, Πονζ, Σαρ, Μπονφουά), που η ομορφιά της δυσκολίας τους προξένησε τη `λύσσα της έκφρασης`, κατά την περίφημη ρήση του Φρανσίς Πόνζ. Πράγμα που εδώ θέλει να πει ότι η μετάφραση δεν πρέπει κατά κανένα τρόπο να διευκολύνει το πρωτότυπο.
Κάτω από την ποικιλία και τις χρονικές αποστάσεις της Εκλογής αυτής, διαφαίνονται τα μόνιμα θέματα της αληθινής ποίησης στο νεότερο κόσμο, όπου κάθε άλλη παραμυθία είναι μοιραίο να οδηγεί σε πληθωριστικές ελπίδες ή στη φονική λήθη.
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
