Στο βιβλίο παρουσιάζεται η ιστορία της λαογραφίας τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ο συγγραφέας κινείται σε τέσσερις βασικούς άξονες: Η αναζήτηση του αρχετυπικού μύθου - ο ρόλος του ως αφήγησης που πιστοποιεί την καταγωγή από ένα απώτατο παρελθόν και η συμβολή του στη συγκρότηση των εθνικών κρατών κατά τον 19ο κυρίως αιώνα. Από το υπερεθνικό στο εθνικό και αντιστρόφως - η διαδικασία μετάβασης από την οθωμανική αυτοκρατορία στο εθνικό, τουρκικό κράτος και από τις εθνικές ομάδες σε μια υπερεθνική κρατική οντότητα (Σοβιετική Ένωση). Η ελληνικότητα, ο πολιτικός αυταρχισμός και ο Μεσοπόλεμος - η συμβολή του λαϊκού πολιτισμού στην έξοδο από την κρίση των εθνικών κρατών, αλλά και η εκμετάλλευσή του από τα φασιστικά καθεστώτα του Μεσοπολέμου. Ο λαϊκός πολιτισμός σε νέους δρόμους κατά τη μεταπολεμική περίοδο - η θεματική, θεωρητική και μεθοδολογική εξέλιξη της λαογραφίας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Συνεξετάζονται, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, παραδείγματα από την Τουρκία, τις ΗΠΑ, την πρώην Σοβιετική Ένωση, τη Φινλανδία, τη Λατινική Αμερική, προσφέροντας μια σφαιρική αντίληψη για τις συνθήκες δημιουργίας των σπουδών λαϊκού πολιτισμού, αλλά και τη σχέση τους με το εθνικό κράτος, με τα διάφορα πολιτικά κινήματα, καθώς και με τις συνθήκες που διαμορφώνει η παγκοσμιοποιημένη αγορά. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]