Στα μέσα του 3ου π.Χ. αιώνα, η Σπάρτη ήταν σκιά του παλιού εαυτού της. Αποδυναμωμένη πολιτικά και στρατιωτικά και με τεράστια κοινωνικά προβλήματα στο εσωτερικό της, φαινόταν να έχει τεθεί μαζί με τις περισσότερες πόλεις-κράτη στο περιθώριο των πολιτικών εξελίξεων της εποχής της. Μιας εποχής όπου κυριαρχούσαν οι μεγάλοι κρατικοί σχηματισμοί και οι ελληνιστικές αυτοκρατορίες. Όμως, αντίθετα με τις άλλες πόλεις-κράτη, οι οποίες συμβιβάστηκαν με τα νέα πολιτικά δεδομένα της εποχής τους, η Σπάρτη αντιτάχθηκε με πείσμα επιδιώκοντας μάλιστα να ανακτήσει την ηγεμονία στην νότια Ελλάδα. (. . .) Αυτή η τελευταία αναλαμπή της Σπάρτης, το επαναστατικό κίνημα που την προκάλεσε, και οι δύο κορυφαίες κρίσιμες καμπές της ιστορίας της (μάχη της Σελλασίας και πολιορκία της Σπάρτης από τους Ρωμαίους) εξετάζονται αναλυτικά σε αυτή την μελέτη, με εξαντλητική επεξεργασία των πηγών και ιδιαίτερη έμφαση στις στρατιωτικές πτυχές αυτής της επικής αναμέτρησης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]