Η Ειρήνη είναι μια γυναίκα που κοριτσάκι ακόμη φεύγει από τη Θεσσαλονίκη για να γλιτώσει τη σφαγή μετά την καταστολή της εξέγερσης των Ζηλωτών. Θα μεγαλώσει μέσα σε γαλήνη και ηρεμία στην Αθήνα των Καταλανών κάτω από το βράχο της Παναγιάς της Αθηνιώτισσας, τον Παρθενώνα, για να καταλήξει άθελά της κυρά σε πύργο της Μέσα Μάνης. Η πορεία της Ειρήνης, που ιστορείται με μιαν άτακτη συνειρμική προσέγγιση, δίνει στον αναγνώστη μια πιστή εικόνα της πολυεθνικής βυζαντινής Ελλάδας, εικόνα λιγότερο σαφή για τη Θεσσαλονίκη (μισοσβησμένη μέσα στις παιδικές αναμνήσεις της Ειρήνης), πιο ξεκάθαρη για την Αθήνα (εξιδανικευμένη όμως από τη νοσταλγία της εφηβείας), εφιαλτικά έντονη και ισάξια ανθρωπολογικής μελέτης για μια κατάξερη και θανατερή Μάνη φρατρικής βεντέτας. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]