Στην Κρήτη, οι ήχοι της ψυχής γονατίζουν ακόμη στο παρελθόν με σεβασμό. Κάθε τόσο οι Κρητικοί ξεφυλλίζουν τα φύλλα της μνήμης και βλέπουν τους προγόνους τους. Ακούνε τα λόγια του Ελύτη και του Καζαντζάκη, άλλοτε να τους γαληνεύουν και άλλοτε να τους θεριεύουν. Συνομιλούν με το πνεύμα του Ελ Γκρέκο για την ομορφιά των χρωμάτων και της ζωής, ερωτεύονται με τους στίχους του Ερωτόκριτου και της Ερωφίλης, ξεσηκώνονται με τη φωνή και τη λύρα του Ξυλούρη και αντρειεύονται με τους αγώνες των προγόνων τους στα βουνά. Οι Κρητικοί σήμερα είναι σαν να ζουν ακόμη κάτω από την καθοδήγηση αυτών των προσώπων, νιώθοντας ότι συνεχίζουν το έργο τους. Είναι ο μεγάλος κύκλος των αναμνήσεων που δεν μπορεί να καταστρέψει ο χρόνος και που τους κρατά δεμένους με τη ζωή και την ελπίδα. Ψυχή, πνεύμα, γλώσσα, θρησκεία αλλά και διατροφή, που παραμένουν αναλλοίωτα ανά τους αιώνες, αποτελούν τα μυστικά για τα πολιτισμικά και διατροφικά μας αδιέξοδα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]