Η Επιδημιολογία έχει σκοπό την προαγωγή της γνωστικής βάσης όχι μόνο της κοινωνικής αλλά και της κλινικής Ιατρικής, δηλαδή της επιστημονικής Ιατρικής στο σύνολό της. Τα γνωστικά αντικείμενα και των δύο μορφών Ιατρικής, δηλαδή η διάγνωση, η αιτιόγνωση και η πρόγνωση, είναι `συναρτήσεις συχνότητας` που θεμελιώνονται στα πορίσματα της επιδημιολογικής έρευνας. Η βιο-ιατρική ή καλύτερα η ιατρο-βιολογική έρευνα, θεωρούμενη και ως `βασική`, ανήκει στη Βιολογία και όχι στην Ιατρική. Η εφαρμοσμένη ιατρική έρευνα είναι στην ουσία και κατά τη μορφή της επιδημιολογική. Η καλή κατανόηση των βασικών εννοιών και αρχών της Επιδημιολογίας αποτελεί βασική προϋπόθεση για την ευρύτερη και βαθύτερη κατανόηση του εννοιολογικού περιεχομένου των τριών ιατρικών γνώσεων (διά-, αιτιό-, πρό-, γνωση) που συνιστούν τη βάση της εφαρμογής ορθολογικής φροντίδας υγείας (πρόληψης, θεραπείας, αποκατάστασης) τόσο σε επίπεδο ατόμου (κλινική Ιατρική) όσο και σε επίπεδο κοινότητας (κοινοτική Ιατρική). Η ιατρική εκπαίδευση θα πρέπει να συλλάβει το νέο αυτόν προσανατολισμό και να εγκαταλείψει την παραδοσιακή φλεξνεριανή εκπαίδευση. (. . .) Το επίπεδο ανάλυσης των `καταστάσεων υγείας` δεν πρέπει να επιλέγεται με οντολογικές προκαταλήψεις, αλλά με κριτήριο τη γνωστική παραγωγικότητα των θεωριών. Το `ιατρικό φαινόμενο` δεν είναι πλήρως κατανοητό μόνο με βιολογικούς όρους. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]