Το παρόν πρώτο τεύχος προσεγγίζει τις βασικές έννοιες του ισχύοντος Εμπορικού Δικαίου κυρίως από την οπτική γωνία της "εμπορικής επιχείρησης". Εκτός από τις νομικά ισοδύναμες έννοιες της "εμπορικής πράξης" και του "εμπόρου", ο συγγραφέας δέχεται και την έννοια της "εμπορικής επιχείρησης" ως συμπληρωτικής εννοίας της "εμπορικής πράξης". Κατά το Διάταγμα περί Αρμοδιότητας των Εμποροδικείων (1835), η "εμπορική επιχείρηση", υπό τη νομική της έννοια, αποτελεί σύνθετη εμπορική πράξη ήτοι σύνολο επαλλήλων πράξεων δικαίου, τελολογικά οργανωμένων και διοικούμενων από τον φορέα της, έτσι ώστε κάθε μία πράξη να γίνεται μέσο για την επόμενη προς επίτευξη του τελικού της σκοπού, Η επιχείρηση, υπό την οικονομική της έννοια, εμπλέκεται στην εκτέλεση του περιεχομένου της νομικής εννοίας της επιχείρησης και στην επαγγελματική οργάνωση του εμπόρου. Γίνεται αναγκαίο εργαλείο για την εκτέλεση των σύνθετων "εμπορικών πράξεων" και την άσκηση του εμπορικού επαγγέλματος, Η "πράξη" του ΔΑΕ, για να είναι στο ισχύον Εμπορικό Δίκαιο εμπορική, πρέπει να έχει τον χαρακτήρα της "επιχείρησης".