(...) Στην εισαγωγή εξετάζονται, με κάθε δυνατή συντομία, η έννοια, το αντικείμενο και η φύση του Εκκλησιαστικού Δικαίου, οι πηγές και η ερμηνεία του. Στο πρώτο μέρος του έργου αναλύεται η θρησκευτική ελευθερία, το περιεχόμενό της και οι φραγμοί στην άσκηση λατρείας. Το δεύτερο μέρος αφιερώνεται στην εξέταση των σχέσεων Πολιτείας και Εκκλησίας. Μετά μία σύντομη έρευνα των επί μέρους συστημάτων σχέσεων, εξετάζονται διεξοδικώς οι σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας στη νεότερη Ελλάδα και μάλιστα τόσο ιστορικώς όσο και δογματικώς υπό το ισχύον Σύνταγμα. Στη συνέχεια, η ύλη του Δικαίου της Εκκλησίας της Ελλάδας διαρθρώνεται (...)σε τέσσερα μέρη, τα οποία αναφέρονται αντιστοίχως στην οργάνωση της Εκκλησίας, το εκκλησιαστικό ποινικό δίκαιο και τα εκκλησιαστικά δικαστήρια και δικονομία. Σε παράρτημα, τέλος, εξετάζονται συνοπτικώς τα ιδιαίτερα εκκλησιαστικά καθεστώτα στην ελληνική επικράτεια, δηλαδή η Εκκλησία της Κρήτης, το Άγιον Όρος και οι εκκλησιαστικές επαρχίες της Δωδεκανήσου.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
