[...] Ονοματίζουμε τις μέρες, καθορίζουμε τις βδομάδες, τους μήνες, η ρόδα του χρόνου στρέφεται ως την ώρα που θα συντριβεί απ` τη ρομφαία του Αρχάγγελου. Μέσα στο Ημερολόγιο -το νοητό ναό όπου η γλώσσα νυμφεύεται το χρόνο- νιώθουμε να ζούμε σε μια υποδειγματική ευταξία. Όμως, το Ημερολόγιο του κόσμου, που αρχίζει από την πρώτη ώρα του Γενάρη, μας μιλεί για την αμαρτία και τη φθορά -το παρελθόν. Το Ημερολόγιο της Εκκλησίας, που άρχεται από την πρώτη ώρα του Σεπτέμβρη, μας μιλεί για την ανάσταση και την ελευθερία -το παρόν και το μέλλον. Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει η αληθινή ελευθερία, όσο υπάρχει ο θάνατος. [...]

Κ. Ε. Τ.

[Μικρό δείγμα γραφής:

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΘ`

Μουσκεμένα κλαδιά
στο δάσος των ματιών μου.

Φτερό
με τη φεγγοβολή της Χάριτος
σκορπάς τη φρικίαση
του μυστηρίου που σαρκώθηκε.

Χτύπα το χώμα
που πνίγει τη φωνή σου.

ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΙ ΓΑΒΡΙΗΛ

Ανθίζει ο κόλπος του θανάτου
και μοσκοβολά η ζωή.
Θάλασσα αποθεωτική των φτερών
άνοιγμα στη μετάβαση.

Άγγελε άρχοντα
μη με τρομάξεις
σπάζοντας τις σφραγίδες
τραβώντας το παραπέτασμα.

Πέτρινο το δάσος
της ελευθερίας
δε νιώθει τον κοραλλένιο άνεμο
του Θεού.]