(. . .) «Τι όμορφος σκύλος!» «Ωραίος είναι, σύμφωνα με τα ανθρώπινα γούστα», είπα. «Γιατί το λέτε αυτό;» με ρώτησε η κοπελίτσα. «Διότι όλα αυτά τα χρόνια που τον έχουμε, καμιά σκυλίτσα δεν τον πλησίασε, δεν του έκανε φλερτ, δεν του κούνησε ερωτικά την ουρά. Προφανώς στις σκυλίτσες δεν αρέσει». Η κοπελίτσα έμεινε για δυο στιγμές αμήχανη. Ύστερα με ρώτησε: «Μήπως τον έχετε πολύ προστατευμένο; Πολύ μη μου άπτου;» Συμφώνησα: «Ναι, τον έχουμε συνεχώς μαζί μας. . .» Η κοπελίτσα έπιασε τα γέλια. «Θα σας δώσω μια συμβουλή», είπε. «Αφήστε τον κάνα δυο μέρες ελεύθερο, να κάνει παρέα με διάφορα αδέσποτα σκυλιά, να μάθει τα κόλπα, και ύστερα πάρτε τον στο σπίτι. Θα δείτε, τότε, πόσο θα `χει αλλάξει ο σκύλος σας. (. . .)».
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
