Η Ροζίτα, μια νέα ορφανή κοπέλα ζει στη Γρανάδα με τους θείους της και την παραμάνα της. Ο θείος της καλλιεργεί στο θερμοκήπιό του σπάνια λουλούδια. Το πιο αγαπημένο του και το πιο σπάνιο, είναι το τριαντάφυλλο `Rosa mutabile` που σημαίνει `μεταβαλλόμενο τριαντάφυλλο`. Το τριαντάφυλλο αυτό, το πρωί είναι κόκκινο, το απόγευμα γίνεται άσπρο και το βράδυ φυλλορροεί.
Η Ροζίτα, ερωτευμένη και αρραβωνιασμένη με τον ξάδελφό της, αναγκάζεται να τον αποχωριστεί όταν αυτός φεύγει για την Αμερική, δίνοντας της την υπόσχεση ότι θα ξαναγυρίσει και θα την πάρει μαζί του.
Το έργο χρησιμοποιεί μια γλώσσα συμβολική. Οι ηρωίδες του έργου έχουν ονόματα λουλουδιών: Ροζίτα, και Μανόλιες. Όπως τα ρόδα του θερμοκηπίου ανθίζουν και μαραίνονται, έτσι κι αυτές γερνούν ερωτικά στερημένες, εγκλωβισμένες στους αυστηρούς νόμους της μικρής κοινωνίας τους. Το `Rosa mutabile` που μέσα σε μια μόνο μέρα ανθίζει και φυλλορροεί είναι μια λυρική αλληγορία για την εφήμερη νιότη της ηρωίδας. Όπως το τριαντάφυλλο έτσι και η Δόνια Ροζίτα, μετά την ανθοφορία, έχουν κοινή μοίρα τον μαρασμό.
Τα χρόνια περνούν, η Ροζίτα ετοιμάζει τα προικιά της, περιμένει τον αρραβωνιαστικό που δεν έρχεται, και διώχνει όλους τους επίδοξους συζύγους που επισκέπτονται το σπίτι του θείου της.
Η Ροζίτα και οι ανύπαντρες φίλες της, επικοινωνούν μεταξύ τους με ένα συμβολικό τρόπο. Ο κώδικας τους είναι η γλώσσα των λουλουδιών και μέσα από αυτόν αναζητούν μια διέξοδο για την ερωτική τους στέρηση.
Ένα γράμμα που φτάνει τη μέρα της γιορτής της Ροζίτα, ανακοινώνει την πρόθεση του ξενιτεμένου αρραβωνιαστικού να γίνει ο γάμος με πληρεξούσιο. Επειδή ο ίδιος δεν μπορεί για την ώρα να έρθει, ένα άλλο πρόσωπο θα τον αντιπροσωπεύσει στην τελετή του γάμου. Ο γάμος όμως δεν πρόκειται να γίνει ούτε με αυτόν τον τρόπο.
Η Ροζίτα έχει πια γεράσει, ο θείος έχει πεθάνει, και ο αρραβωνιαστικός έχει παντρευτεί μια πλούσια νύφη στην Αμερική. Οι τρεις γυναίκες του σπιτιού, η Ροζίτα, η θεία της και η παραμάνα, κατεστραμμένες οικονομικά, φεύγουν αφήνοντας για πάντα το υποθηκευμένο σπίτι και το εγκαταλελειμμένο, μετά το θάνατο του θείου, θερμοκήπιο.

[Απόσπασμα από κείμενο σε ιστοσελίδα του εκδότη]