ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗ ΤΙ, στην πνευματική ζωή της Αρχαίας Κίνας κυριαρχούσαν ή βαθιά μελέτη και ή άσκηση στην ποίηση· λόγιοι και σπουδαστές ήταν αφοσιωμένοι στα υψηλά νοήματα της ομορφιάς και της τέχνης. Εάν ήθελε κανείς ν` ακολουθήσει σταδιοδρομία σε δημόσια υπηρεσία, όφειλε να πετύχει στους φιλολογικούς διαγωνισμούς. Εντούτοις, πίσω απ` όλ` αυτά υπέβοσκαν πάθη λιγότερο ευγενή πού μπορούσαν να οδηγήσουν ακόμα και στο έγκλημα. Σέ κάποια γιορτή του Μέσου Φθινοπώρου, ό Δικαστής Τι φιλοξενείται στο Τσιν-χουά μαζί με μια μικρή συντροφιά διακεκριμένων λογίων έναν ακαδημαϊκό, έναν ποιητή της Αυλής, έναν αντικομφουκιανό και αντιβουδιστή μοναχό Ζέν, που καλλιγραφεί εξαίσια δίστιχα. Ατυχώς, δεν μένει καιρός στον Τι να ασχοληθεί με την κριτική στίχων ή με την καλλιγραφία. Ένας σπουδαστής βρίσκεται δολοφονημένος· μια όμορφη ποιήτρια κατηγορείται ότι μαστίγωσε μέχρι θανάτου την υπηρέτριά της· και στα μυστηριώδη σκοτάδια του Ιερού της Μαύρης Αλεπούς, όπου ο αναγνώστης βυθίζεται στις κινεζικές παραδόσεις σχετικά με τη μαγεία της αλεπούς και τη μετενσάρκωση, φαίνεται ότι ελλοχεύουν κι άλλα αινίγματα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]