(. . .) Τα «Δοκίμια πριν τη Σονάτα» άρχισαν να γράφονται το 1915, λίγο μετά την ολοκλήρωση της μουσικής. Είναι το εκτενέστερο και, χωρίς αμφιβολία, το πιο σπουδαίο από τα γραπτά του Ives, καρπός της βαθιάς σχέσης του με τους Υπερβατιστές φιλοσόφους του Κόνκορντ. Και όπως στη μουσική της σονάτας συγκλίνουν και αποκρυσταλλώνονται όλα τα στοιχεία του μουσικού του ύφους, έτσι και στα Δοκίμια συνέρχονται όλες οι θεμελιώδεις ιδέες που καθόρισαν τη ζωή και το έργο του. Αν και λίγο αναφέρονται άμεσα στη μουσική που συνοδεύουν, βοηθούν πολύ να καταλάβουμε τη στάση και τις επιλογές του απέναντι στα προβλήματα που αντιμετώπισε ως καλλιτέχνης. Και ακόμη, μετά από ογδόντα χρόνια, η έντιμη, ιδεαλιστική οπτική του διατηρεί τη δύναμη να μας φέρνει αντιμέτωπους και πάλι με τα θεμελιώδη: τη θέση του καλλιτέχνη στον κόσμο, το πρόβλημα της καλλιτεχνικής έκφρασης κάτω από το βάρος μιας καταπιεστικής παράδοσης, την ουσία και τον τρόπο. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]